تعیین زمان و مکان ترک های پایین به بالا و راه کارهای به تعویق انداختن آنها در روسازی بتن آسفالتی

ابتدایی ترین مکانیسم خرابی در روسازی آسفالتی ترک خستگی است .در روسازی انعطاف پذیر با تکرار بارهای محور سنگین خستگی بوجود می آید ،که این امر باعث می شوددر لایه روسازی شکست بوجودآید.خود ترک ها با تکرار تنش کششی و کرنش افقی بوجود آمده و با تکرار عمل بارگذاری و بار برداری گسترش پیدا می کنند. زمانی که آسفالت به یک حد تعریف شده از ترک ها می رسد گفته می شود که آن به عمر خستگی رسیده است. باافزایش تعدادچرخه عبور بیش از حدمجازازظرفیت خستگی خرابی اتفاق می افتد..پایه اصلی ترک های خستگی تنش کششی در ته لایه آسفالت معرفی شده است.در اینجا (ته لایه)ترک ها به سمت سطح گسترش می یابند به این نوع ترک ،ترک پایین به بالا گفته می شود.ترک های خستگی همچنین به عنوان ترک های از بالا به پایین نیز شناخته می شوند که در سطح تولید می شوند.اصلی ترین هدف دراین پژوهش یافتن راه های اساسی برای محدود کردن تنش های کششی در ته لایه آسفالت که نقش تعیین کننده ای در افزایش نرخ ترک های خستگی دارند می باشد.تنش های کششی در ته لایه آسفالت هم با افزایش ضخامت لایه آسفالتی و هم با افزایش مدول های آسفالت می تواند کاهش یابد. این تحقیق سعی به نعیین زمان ومکان ترک خستگی پایین به بالا داشته ودر این راستا با درنظر گرفتن رفتار ویسکوالاستیک آسفالت ورفتار الاستیک دیگر لایه های روسازی با نرم افزار آباکوس مدل سازی شده است که در این مدل ها میزان جابجایی وتنش وکرنش لایه در مسیر بارگذاری آمده است .در پایان نیز جهت به تاٌخیر انداختن آنها پیشنهاداتی ارائه گردیده است.